Abort - kvinnen eller legen si rett?

Biletet er henta frå dagbladet.no

Sidan 1913 har kampen for sjølvbestemt abort vore i gong i Norge. Altså i over hundre år(!) har kvinner si rett til å bestemma over eiga kropp for sette på dagsorden og kampen varte i 65 år før Stortinget med ei røyst vedtok retten til sjølvbestemt abort. Ei røyst var det som avgjorde at det som skulle vera ei sjølvsagtheit vart realiteten. Før «abortlova» frå 1978 vart vedteke, har kampen vore hard og tidvis brutal. Ein kamp som har sett ut til å vera vunnet etter at det har vore eit markant fleirtal på Stortinget for sjølvbestemt abort dei siste åra. 

Det som skjer er at den 9 september i fjor fekk dei borgarlege fleirtal i Norge. Forhandlingar starta og partia selde sjelene sine for å sine viktigaste ting gjennom. FRP fekk lukka asylmottak, Venstre fekk verna havområda utanfor Lofoten, Vesterålen og Senja og Høgre fekk det meste gjennom. Men ein ting måtte Høgre og verkeleg gje opp. Ei sak var dei andre samarbeidspartia villig til å ha på samvita si, og det var å frata kvinna retten til å bestemma over seg sjølv. Ei sak skulle velta kvinnekampen nesten 40 år attende i tida. Ei sak var så viktig for KRF og så uviktig for dei andre partia, og det var denne. Den nye regjeringa var ikkje starta ein gong før ein starta å bryta med menneskjerettane. Er dette sånn me vil ha det i Norge?

Abortkampen har som tidlegare skrive vart lenge. I 1913 vart det skrive om, i 1959 kom den fyrste abortlova som eigentleg ikkje sa nokon ting, på 70 talet samla kvinnerørsla seg med abort som kampsak, for då kvinnerørsla på 70-talet hadde landsomfattande aksjonar for sjølvbestemt abort, starta motstandarane "Folkeaksjon mot selvbestemt abort", i 1972 vart sjølvbestemt abort nestemt i Stortinget med ei røyst og i 1978 vart lova endeleg vedteke. Sida har den lagt utan å verta røyrd. Ei av punkta når det gjeld menneskjerettane er «retten til å bestemma over eiga kropp». Dette ønskjer no Regjeringa Solberg å «drite i». Dei vel no å sei til alle kvinner i Norge at «sorry», men du er

ikkje viktig nok for oss. Så lenge du let oss styre, set du dine rettar i fare. Så lenge legene har det godt, så kan me leva med det.

For det er ikkje det at ikkje legene skal kunne ha eigne meiningar eller tankar. Og at nokon med desse synspunkta ikkje jobbar med å utføra abortar på kvinneklinikkane, det skjønar eg. Men at dei på bakgrunn av «vrøvl» og manipulerte tankar skal kunne nekta å senda pasientar vidare for å få utført abort er reine Norgemeisterskapen i diskriminering. Som om ikkje det er ei stor nok påkjenning for kvinner som skal ta abort å faktisk ta det valet for så å gå til fastelegen sin, men no skal dei i tillegg risikera å berre verta sendt vidare til ein annan lege, for på nytt å diskutera og forklara? Og dette er vel berre starten på tukling med abortlov og likestilling. Snart tek ein vel fatt i «kjønnsnøytral ekteskapslov» og. Men det kan eg jo skjøna, for ein kan jo få indre blødingar og hjarteinfarkt berre av tanken på at homofile skal få gifta seg. Spesielt sidan nokon har funne opp at det står i ei bok at det er gale?!

Lat kvinner få si rett råderett over eiga kropp – gje kvinna moglegheit til å velja sjølv om ho ønskjer abort. Og styrk heller hjelpa til dei som slit psykisk etter å ha gått gjennom det.

Å bestemma over eiga kropp er ei menneskjerett – å verta lege er ikkje!