Nettroll - ja du!

I går hadde eg eit oppslag i lokalavisa Askøyværingen, om kor skremmande det er korleis folk ukritisk og uempatisk sjikanerar og hetsar folk på nettet. Me ser det med bloggarar som Sophie Elise, me ser det med politikarar som Knut Arild Hareide og me ser det med alle oss som tør å ta møte fordommar og rasisme i kommentarfelta.

Det er vorte sånn i kommentarfelta at det er lov å hetse og herse med oss som seier i mot. Og i det me seier i mot, har me på ein eller annan måte fråteke folk båe ytringsfridom og tankefridom - ja, til og med stempla dei som dum og rasistisk. Og ja, ofte så stemmer det, hvertfall den siste. Eg skulle ynskje det ikkje var sånn og eg skulle ynskje dei økonomiske argumenta mot flyktningar hadde ei viss legitimitet og at uroa for at Noreg skal verta eit utrygt land å bu i, hadde noko med realiteten å gjera. No skal ikkje dette innlegget handle om flyktningedebatt, men det er vanskeleg å kome utanom, då det er desse debattane som oftast fører til drittslenging og mindre gjennomtenkte, fordomsfulle kommentarar. Det er i desse debattane folk oftast "spyr ut dritt" og kjem med fullstendig udokumenterte påstandar, trusslar og mobbing. Dette er ikkje greitt!

Kjelde:
http://pappahjerte.blogg.no/1410336589_hvorfor_s_sur.html

I saka i Askøyværingen dro eg paralleller mellom krystallnattmarkeringa, 22.7 og det som foregår no. Og eg har måtte presisere her; eg veit at dei som vart drepen natta mellom 9 og 10 ande november 1938 ikkje var flyktningar, men "infødde" jødar. Men grunnlaget er fortsett det same. Hatet og rasisme vann over medmenneskjelegheit og kjærleik. Og 22.7 er verkeleg det same. Då ein mann valde å kome etter ungdom som turde å ta standpunkt - turde å ta debatten! Det er ikkje forskjell, forskjellen er berre at no er det vorte lov å gjera det.

Men kva skjedde då eg var så sjuk at eg kommenterte til lokalavisa mi? Jo, då kom det fyrst og framst mykje positiv respons og det er så kjekt. Det er kjekt når folk er semde med ein og faktisk tør å seie det høgt! Det står det respekt av. Men den andre og kanskje meir omfattande sida er alle som med ein gong kjente seg truffet. Alle som ikkje var semde med meg og som meinte at eg gjekk ut og stempla dei som rasistar. Og ja, faktisk eg gjer. For stort sett om du kjenner at han snakkar om meg, så gjer eg det. Om du faktisk meiner du har skreve noko eller sagt noko som gjer at du kjenner at dette omhandlar kanskje meg så er det faktisk sånn det kanskje er rasistisk eller ignorant.

Eg prøvde ikkje ta standpunkt om kor mange ein skulle ta i mot, om det skulle opprettast asylmottak i kommunen eller noko som helst (no er det gjerne ikkje nokon hemmelegheit kva eg meiner heller då), men i kommentarfeltet på facebook sida til Askøyværingen er debatten dreid i ei retning av kor dum eg er, og kor feil eg tek - i tillegg til at ein diskuterar på ein særs ignorant og rasistisk måte. Eg taklar det ikkje. Det er faktisk ugreit.

Det verste er faktisk ikkje kritikken ein gong, det er faktisk kven som skriv han. Når nokon ein har set på som venar faktisk der, i det offentlege rom titulerer ein som idiot og dum. Når personar som ein trudde stod ein nær faktisk er ein av dei som er ignorant, men samstundes den som går mest på person, så gjer det vondt. Og det er fleire av dei. Eg prøvar etter beste evne å halda meg unna kommentarfeltet og unngå å svare på dei mest tåpelege kommentarane, men det er ikkje lett. Eg har blokkert einskilde frå facebook for å sleppe å sjå kva for grums dei skriv, fordi det går faktisk innpå meg. Ta gjerne debatten med meg, kommenter gjerne innhaldet og kom gjerne med eigne oppslag for å seie i mot meg. Men i det du på statusen din eller i kommentarfeltet gir faen i det eg har sagt, og er meir oppteken av å prøve å få meg til å leggje meg med tårar, så hald kjeft. For det er det som skjer no. Med tårar og inga tillit til meg sjølv.

No skal eg gje meg med å vera offer, det var ikkje dette innlegget skulle handla om. Det er faktisk ikkje lett å ta ordet i det offentlege rom. Eg prøvar så godt eg kan å svara ignoranse og rasisme med fakta og ærlegdom, men av og til har eg mest lyst å be folk om å dra til helvette. Eg veit det er usakleg og særs ukorrekt, men eg klarar faktisk ikkje sleppe tanken.

Men for å runde av så er det ein ting eg kan lova. Eg skal vera nettrolla sitt verste mareritt og det vonar eg du vil vera med på og. Eg skal passa på at kvar gong eg ser ein rasistisk, ignorant, hetsande eller annan grumsete kommentar, skal eg møta han med båe saklegheit og fakta. Eg skal seie mi meining, på ein måte som seier at det ikkje er greit, og gi faen. Eg vonar me kan stå saman mot denne legitime rasismen. At me kan stå samla i kjærleik - ikkje i hatet.

Lenke til oppslaget
Lenke til saka på facebook

Dagen for tanke, men mest for handling

For nokre år sidan var ein av dei største sakene på Askøy og kanskje ein av dei viktigaste sakene mine å få sikra Askøybrua. Det var ei tid der ein særs ofte endte opp med å høyre om "aksjonar på brua". Det var særs mange som engasjerte seg, og engasjementet dreide seg i hovudsak om å få sikra Askøybrua med høgare rekkverk. Det står eg fortsett for. No ser det ut til at fylkeskommunen har gått inn for å sikre brua vår, og det er bra.

Mental Helse si hjelpelinje

Men det som plagar meg mest av alt er måten politikarar og andre har snakka om dette på. Sitat som "det vert for dyrt", "dei som vil ta livet sitt, gjer det uansett" og så vidare.
Eg må berre seie at for meg så er det nok med at eitt einskild liv vert redda.
Det er verdt det om ein får stoppa eit menneskje frå å hoppa.
Det er diverre slik at mange av dei som vel å avslutta livet på denne måten, er impulsive. Det er ofte i samanheng med rus, og det er fordi dei plutseleg kjem til moglegheita. Og det er diverre ikkje berre på Askøybrua det skjer. Me bur i ei region for ikkje å seie eit land, med eksepsjonelt mange bruer. Ei kvar bru er eit potensielt utgongspunkt for suicidale.

Det er diverre slik at så lenge ein har bruer som er utsette for dette, slik at det vert snakka om i "det skjulte" så vil nok tala for menneskje som utnyttar moglegheita halda seg der dei er i dag. Så lenge dei mest utsette bruene får stå urørd, og usnakka om, vil det fortsetta å vera ein plass for å fullføra sjølvmord. Den einaste måten å få bukt med hoppinga på, er å faktisk fysisk sikra bruene, slik at ikkje det vert ein plass med høve. Det er faktisk slik at veldig mange av dei som vanlegvis prøvar å avslutta livet ved å hoppa, vil lat ver om dei vert møtt av ei hindring og må tenkje seg om. Ja, ofte er det faktisk ikkje meir som skal til.

Så er det og slik at det er faktisk ikkje sånn at det er løysinga på problemet. Den eigentlege sikringa av Askøybrua og grunnstein i sikring av alle høve for sjølvmord er faktisk å førebygge, og å vera ute tidleg. Med kunnskap, med informasjon og med hjelp. Sjølvmord og sjølvmordstankar er faktisk endå fortsett ganske tabu å snakka om i Norge. Det er faktisk ikkje lett å starta samtalar om det, og ein redd for å verta møtt med fordommar om ein skal snakka om det (uavhengig av om ein suicidal eller ikkje). Me er nødd å tørra å snakka høgt om det. I tillegg er det å satsa på lågterskeltenestene som helsesystertenesta, med lågterskel psykologtilbod og miljøterapeuter i skulen faktorar som kan vera med på å fanga opp problem før det faktisk endar i sjølvmordstankar og i verstefall sjølvmord.

Ver god mot kvarandre - hjelp kvarandre.
Viktigast av alt - klem kvarandre.

Der ligg den eigentlege sikringa av Askøybrua - der ligg grunnsteinen av sikringa av alle bruer

---------------------------------------------------------------------------

Skulle du oppleve vanskelege tider, så hugs at det alltid er lov å snakka med nokon du stolar på. Det er aldri ei byrde for dei, sjølv om det kan vera vanskeleg å høyra. Om du ikkje vil snakka med menneskjer du kjenner så kan du ta kontakt med Mental Helse på 116 123.
Er du uroleg for deg sjølv eller nokon du kjenner kan du ta kontakt med legevakta på 116 117 og om du fryktar akutt for at du eller nokon andre skal ta livet sitt - er det berre å ringa medisinsk nødtelefon 1-1-3.

Hugs å ta vare på kvarandre - snakk med kvandre.