Den internasjonale menneskjerettsdagen

"På menneskrettighetsdagen ønsker FN å sette fokus på menneskers ulike rettigheter og belyse brudd på menneskerettighetene."

I dag er dagen!

I dag er den internasjonale menneskjerettsdagen! Dette er ein særs viktig og symbolsk dag. Den er symbolsk for på denne dag i 1948 vart menneskjerettserlæringa underteikna, men den er viktig fordi det kvar dag er menneskje som vert utsette for grove brot på sine rettar. Kvar dag, heile tida vert folk torturert, drepen, fengsla utan rettssak og meir. Dette skjer i dag, i 2013 og ikkje berre under Apartheid tida i Sør-Afrika eller under den spanske revolusjon, det skjer i dag. Dagen i dag er viktig å setja lys og fokus på, fordi det er ein dag for refleksjon og ettertanke. Det er ein dag for å vera solidarisk, men og for å vera takksam for dei rettane me har. 

For me har det bra

For me har det bra her heima, det er det ingen tvil om. Menneskjerettane står sterkt i dei norske verdiane og i den norke lova. Og ikkje minst står den sterkt i alle oss som bur her. Men, me tek den for gitt. Me gløymer litt at det er menneskjer som lev utan,- og at vegen frå den velferda me har her, til brot på mine og dine rettar, er særs kort. Difor har me ikkje lov å ta det for gitt. Difor har me ikkje lov å ikkje kjempa for dei. 22.07.2011 skjedde det utenkjelege her heima. Då ein mann åleina braut fleire av artiklane i FN (SN) sin menneskjerettseklæring. Men Norge syna betydninga av menneskjerettane, då ein hadde ei skikkeleg rettssak der den skuldige var behandla på akkuratt like god måte som alle andre. Der han hadde krav på rettstryggleiken sin, der han fekk prøvd saka si, der han var dømd etter norsk lov. Slik er det ikkje i alle land. 

Nei for det er ikkje slik

Nei, for det er ikkje slik over alt. Det er ikkje alle stader ein har dei rettane. "På menneskrettighetsdagen ønsker FN å sette fokus på menneskers ulike rettigheter og belyse brudd på menneskerettighetene.", sitat henta frå fn.no. I USA er det slik at du kan risikera å verta send til "Guatanamobasen", der menneskjerettane brytast kvar dag. Bur du i Irak og til dømes har sex utanom ekteskap og er kvinne, risikerar du å verta "steina" til daude. Om du bur i Russland og er homofil, og ikkje redd for å syna at du er glad i ei(n) av same kjøn, risikerar du å verta fengsla grunna det. Lista er lang, men noko av det mest akutte er jo alle dei menneskja som må rømma frå Syria grunna borgarkrigen. Ja, krig, det er jo stikk i strid med konvensjonen det. 

Folk lev i redsle

I Syria vert demonstrantane drepne av "Assad-regimet" kvar dag. Utan at eg skal flagga stønad til den eine eller andre sida der, men det bryt med alle FN (SN) sine konvensjonar. I Palestina risikerar du å verta vekka midt på natta for at Israel skal okkupera huset ditt. Og om du er palestinar skal det ikkje mykje til før du vert arrestert og dømd utan rettssak. Kvar dag lev desse menneskja i frykt, frykt me i Norge ikkje forstår finnast ein gong. 

Men likevel

Men likevel klagar me på alle som må koma å "trenga seg på" landet vårt, som skal øydeleggja kulturen, religion og tradisjonen vår. Likevel er me redd for at dei skal innføra Sharia-lovar og liknande, noko som mange eigentleg har rømd frå? Det er skummelt at me i Norge kan sitja på vår høge hest å dømma desse menneskja, me som aldri har oppleve verre enn at skulen er eitt helvette og NAV er noko drit. Dette er jo veldig sette på spissen og det er jo ein del nordmenn som har oppleve mykje og! Men det irriterar meg at me ikkje kan tenkja litt lengar fram enn berre nett på oss sjølve!

Gratulerar med menneskjerettsdagen alle saman, feir med måte ;-)

Fridom

Fridomen din og min

For meg er fridom å vera trygg. For meg er fridom å kunne vera meg. For meg er fridom det som gjer at eg kan ha ambisjonar, og nå dei! 

Det å diskutera fridom er vanskeleg, fordi ein kvar person har si eiga definisjon og oppleving av omgrepet. Det er noko av våre mest grunnleggjande verdiar. Det som er fridom for meg, kan vera det stikk motsette for naboen min. 

Ein ting som er fridom for meg, er å kunne ferdast trygt i til dømes Bergen sentrum, utan å vera redd for å verta utsett for blind vald, tjuveri ol. Ei av dei tinga som kan gjera dette er meir synleg Politi og vektere, samt meir lys i gatar og smug. Men ein annan ting som kan ha ei preventiv effekt for at det skal skje meg noko, medan eg er ute å går, er overvakingskamera. Det å vite at det som skjer vert filma, gjer meg tryggare. Det gjer meg tryggare fordi då veit eg at det er færre som vil synast det er ein smart idè å gjera noko, fordi sjangsa for å verta straffa er mykje større. 

Ein annan ting som er fridom for meg, er det å vita at uansett kva for ei helsemessig stand eg kjem  i, har me ei velfungerande god velferdsordning i dette landet som gjer at om eg treng sjukehusopphald grunna lungebetennelse, har knukket ryggjen eller må operera ut ein svulst av tømes hjernen, er eg sikra desse tinga, uavhengig av lommeboka mi, fordi me har eitt godt offentleg velferdssystem. Om eg treng rehabilitering på ein sjukeheim, får eg det og. Eg treng ikkje uroa meg for kva som skjer med meg, i forhald til økonomien, fordi eg vil få desse tinga.

Noko som og er veldig viktig for at eg skal kjenna meg trygg, er at om eg nokon sinne vert så sjuk at eg ikkje kan arbeida, har me velferdsordningar som gjer at eg fortsett kan ha ei god livskvalitet sjølv om eg ikkje lengar kan gjera ein jobb. Det finns mange forskjellige stønader og trygdar som gjer at eg har ei forutsigbarheit om at eg kan ha ei god livskvalitet resten av livet mitt. 

For alt i alt er fridom for meg tryggleik. 

Stem på SV den 9.september for å sikra deg og dine tryggleik i vidare framtid. 

John-Helge Myntevik

Ungdom + politikk = sant - kanskje?

I mange år har det vore viktig å fremja ungdomsengasjement. Men aldri har det vel vore så viktig, og så mykje snakka om som etter 22.7.11. Den dagen endra mykje seg for mange, det gjeld og unge som valde å engasjera seg i etterkant. Overalt, heile tida, alltid høyrar me vaksne som snakkar om kor viktig det er få unge til å engasjera seg, då spesielt kanskje i politikken. Men kva skjer eigentleg når unge engasjerer seg?!

I veldig mange tilfellar vert ungdomsengasjement teke i mot med opne armar og store smil, men det gjelder ikkje alltid og overalt. Når ungdomar er ute å snakkar og fremjar gode forslag, er det slik at alle "berre må" fortelja kor bra det er med sunn god ungdom, kor flinke dei er og kor mykje dei betyr for til dømes det norske demokratiet. Men for meg, verkar det som om det inntil ungdomen si røyst plutseleg får noko å seie, meir enn berre ord i avisa. Når ungdom kjem på den arenaen at deira meiningar og forslag faktisk skal takast på alvor, så verkar det som om mange ikkje lengar ønskjer å ha ungdomen der.

Det kan vera innad i ein organisasjon, det kan vera på Stortinget eller i fotballklubben. Når ungdomen plutseleg har ei stemme, som er teljande, då verkar det som om dei skal teiast i heil eller i hvertfall ikkje ha eigne meiningar og eiga ståstad. Det er fint at dei meinar noko, men "dei vaksne veit alltid best". Dei har jo tross alt vore med sidan Napoleon herska over Frankrike og kjenner alle rutiner, prosedyrar og veit korleis ting har vore sidan før oljefondet. For meg verkar det som om ungdomen skal vera dei vaksne sine fjes utad, dei som skal gjera "grasrot arbeidet", men aldri verta nemd. Det å vera ungdom og det å ha ansvar heng liksom ikkje heilt saman.

Når einskilde får for mykje makt og vil ha ting på si måte, då er gjerne det beste å teie ungdomen i heil. Ungdomen har jo som kjend så mykje meiningar om alt og ingenting, at er det nokon som faktisk tørr stå opp og seie mot om noko kan endrast på, så er det jo nettopp ungdomen. Dei som ser ting frå eitt nyare perspektiv, men har respekt for "dei gamle synspunkt". Det er ungdomen som kan koma med knakande gode idear, men er like gode på å følga dei ordrane dei får.

"Handling foran ord" syng Gabrielle i songa si, og den setninga er det mange som bør ta til seg og kjenne litt på. Det er på tide at ungdomen faktisk får sleppa til. Men for at det skal skje, må ungdomen stå samla. Ikkje tolerera at dei vaksne berre nikkar og smilar, men når det kjem til stykke, berre "skyv ungdomen sine meiningar under teppet". Det er på tide at ungdomen sjølv reisar seg og seier NEI til å verta overhøyrd, seier NEI til å verta bortgøymd og snakkar høgt om sine fantastiske og verdifulle synspunkt. Ungdomen sjølv må seie at nok er nok og ta sin plass i politikken og i organisasjonslivet elles.

Ungdom + politikk = sant - dette burde vore naturleg, det er det ikkje, men det må me få gjort noko med! Engasjer deg, ikkje lat deg sjølv verta tråkka på. Rett deg opp i ryggen og fortel dei vaksne at alle har ei stemme, den stemma har og ungdomen!